Michael Evdemon

Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Γενικά είμαι απαισιόδοξος, αγχώδης και δίνω μάχη με την ψυχραιμία μου για να μην την χάνω. Αυτά που σκέφτομαι δεν είμαι ακριβώς εγώ, όσο περισσότερο αυτό που θα ήθελα να είμαι.

Όταν έκανα το σεμινάριο στο Lab Camp, με θέμα “Discover your inner voice”, ουσιαστικά προσπάθησα να δείξω πώς να ανακαλύψεις και να συνειδητοποιήσεις τις μουσικές επιρροές σου ώστε να τις χρησιμοποιήσεις και να ανακαλύψεις στο τέλος την δική σου εσωτερική φωνή. Διάβασα ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Μουσικοφιλία» του Oliver Sacks. Το ίδιο απόγευμα ο αγαπητός Αντώνης Τσικανδιλάκης μου είπε την ώρα του φαγητού: «Πιστεύεις στην μεταφυσική?» «Γιατί τι έγινε?» τον ρώτησα αστειευόμενος. «Πέθανε ο Sacks» μου είπε. «Σήμερα το πρωί σε ηλικία 82 ετών.» Το ίδιο πρωί που έκανα το σεμινάριο.

Ακούστε παρακάτω γιατί ο χρόνος και το timing είναι σημαντικά στην μουσική και στην ζωή! Το βιβλίο «Μουσικοφιλία» το αγόρασα φέτος ύστερα από την προτροπή του φίλτατου Δημήτρη Μουτάφη. Όταν το αγόρασα το έδειξα στην σύζυγό μου, η οποίο είναι μεγάλη βιβλιοφάγος: «Μα στο έχω αγοράσει εδώ και 2 χρόνια!» μου είπε. Άκου τώρα! Το είχα δίπλα μου και δεν το είχα πάρει χαμπάρι.

Φέτος το καλοκαίρι στις διακοπές, πήρα να δω ένα dvd, ναι ακόμα πάω video club και δεν κατεβάζω ταινίες. Είδα μία ταινία με τίτλο “Man from Earth”. Επιστημονικής φαντασίας, με υπόθεση έναν άνθρωπο ο οποίος εκμυστηρεύτηκε στους φίλους του ότι είναι 14.000 ετών! Τραβηγμένο από τα μαλλιά αλλά είχε ωραίο φιλοσοφικό υπόβαθρο.

Χθες το βράδυ είδα μία ταινία με μία κοπέλα η οποία μετά από ένα ατύχημα σταμάτησε να γερνάει και έζησε για 107 χρόνια στην ηλικία των 29.

Η αγορά του βιβλίο και η συνειδητοποίηση ότι το είχα ήδη 2 χρόνια, το σεμινάριο και ο θάνατος του Sacks την ίδια μέρα, οι δύο ταινίες που είδα, φιλτραρίστηκαν, έδεσαν και κατέληξαν σε μία απλή σκέψη.

Ο χρόνος «δένει» τα πάντα. Κάνει τα πάντα να αλληλοεπηρεάζονται και να αλληλοσυνδέονται. Όπως και στην μουσική. Ο ρυθμός δένει και δίνει υπόσταση στην αρμονία και στην μελωδία. Λογικό! Ο άνθρωπος ασχολείται με τον χρόνο σαν έννοια και σαν μονάδα μέτρησης, έτσι παράγει πράγματα που προέρχονται και εξελίσσονται μέσα από τον χρόνο.

Ο χρόνος, το time και το timing κάνει την μουσική να ζει. Αλλά δεν ζει από μόνη της. Ζει μέσα και ανάμεσα στους ανθρώπους. Άρα όταν συζητάμε για τον χρόνο ουσιαστικά συζητάμε για τις αλληλοεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων. Κάποτε ήμουν 18, τώρα είμαι 37, έχω κάμποσα άσπρα μαλλιά, παιδιά, οικογένεια. Ο χρόνος γίνεται σοβαρά παρόν όταν αλληλεπιδράς με τους υπόλοιπους ανθρώπους.

Τι είδους επίδραση θα έχεις όμως? Πώς θα σπαταλήσεις τον χρόνο που έχεις? Πώς θα επηρεάσεις τους γύρω σου? Σε μία μπάντα όταν παίζεις φροντίζεις ο χρόνος να είναι κοινός. Να επικοινωνείς με κοινό παλμό ώστε να επηρεάσεις και τον κόσμο που σε ακούει.

Όταν διάβασα στο σεμινάριο το απόσπασμα από το βιβλίο είδα τα γουρλωμένα μάτια όλων και συνειδητοποίησα ότι ο Sacks άφησε πολύ ωραία επίδραση στο κόσμο μέσω του βιβλίου του. Στον χρόνο που είχε πάνω στη γη έκανε κάτι καλό! Πιάσαμε κοινό παλμό λοιπόν στο σεμινάριο και επικοινωνήσαμε.

Γενικά δεν έχουμε πολύ χρόνο. Ο Sacks έφυγε, κάποτε και εμείς. Πού θα τον σπαταλήσουμε τον χρόνο μας? Θα φροντίσουμε να επικοινωνήσουμε με ανθρώπους? Να συντονιστούμε όπως κάνει μία μπάντα με τους ακροατές? Ή θα πετάξουμε τον χρόνο σαν να είναι κάτι ανάξιο της προσοχής μας και την αγάπης που αξίζει?

Μεγαλώνουμε, γερνάμε, ωριμάζουμε, πείτε το όπως σας βολεύει. Προτείνω, και το λέω και στον εαυτό μου, να μην σπαταλάμε χρόνο σε πράγματα που δεν ωφελούν την ύπαρξη μας αλλά και των άλλων. Π.χ. θα μπορούσαμε να κλείσουμε τις τηλεοράσεις. Η τηλεόραση «παγώνει» τον χρόνο ή τον διαχειρίζεται όπως την βολεύει. Δεν τον εξελίσσει. Βλέπω παλιές σειρές με ηθοποιούς που έχουν τώρα γεράσει και μελαγχολώ. Βλέπω ειδήσεις και σκέφτομαι «πάλι τα ίδια».

Ο χρόνος είναι αδυσώπητος αλλά μας εξελίσσει. Αν τον αφήσουμε να περάσει από πάνω μας χωρίς να μας παρασύρει, είναι σαν κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας ότι δεν θα γεράσουμε ποτέ. Είναι ωραία να μεγαλώνουμε και να το συνειδητοποιούμε και να εξελίσσουμε την αντίληψή μας σε συνάρτηση με τον χρόνο.

Είναι θέμα απόφασης, αν μας το επιτρέπουν οι καταστάσεις. Αν δεν μας σταματήσει κάποια κακή σύμπτωση τον χρόνο της εξέλιξης μας (και σκέφτομαι του βομβαρδισμένους μετανάστες από την Συρία), οφείλουμε να δούμε τον χρόνο ως δώρο και να τον εκμεταλλευτούμε με την καλή έννοια. Γιατί θα μπορούσαμε να ήμασταν εμείς βομβαρδισμένοι. Εφόσον κάποιος δεν αφιέρωσε τον χρόνο του να μας βομβαρδίσει οφείλουμε να κάνουμε τον χρόνο μας να μετρήσει. Να μετρήσει όπως μετρά η μπάντα τα μέτρα για να κρατάει την φόρμα του κομματιού. Να έχει νόημα. Όσο έχουμε χρόνο πρέπει να τον αξιοποιούμε!

Άπειρες ιδέες και σκέψεις για το θέμα. Βρήκα τον χρόνο να γράψω κάποιες…. Για να συντονιστούμε!

Categories: Uncategorized

Η ΤΕΧΝΗ, ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ, Ο ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ Η συνταγη της “επιτυχιας” για το 2016!