Michael Evdemon

Κριτικες για το Album των Good Demons

Ηλίας Ρότσιας – 30 ετών. Mπασίστας, Τεχνολόγος τροφίμων κι εκπαιδευτής ιστιοπλοΐας.

Επί του θέματος: Αυτό που μου κέντρισε την περιέργεια να ακούσω σε πρώτη φάση το cd είναι η δομή της μπάντας. Τρίο, αλλά όχι τόσο σύνηθες, με εγγυήτρια δύναμη τον Μιχάλη Ευδαίμων στο ηλεκτρικό μπάσο, τύμπανα, και βιμπράφωνο που, θες δε θες, δεν ακούς και τόσο εύκολα.

Υπάρχει ποικιλία συναισθημάτων στα κομμάτια, όπου άλλα ξεκινούν με γαλήνια διάθεση ( όπως Yellow Ballet- In Between Worlds ), άλλα πιο up-tempo (Strange Land) που σε κουνάνε σε ενδιαφέροντες ρυθμούς (Lifelong) ή με πιο funky διάθεση ( Oval Lady ).

Αυτό που με κράτησε στο album είναι πόσο καθαρό από άποψη ηχοχρωμάτων και πόσο γήινο ακούγεται χωρίς υπερβολές τεχνικής.

Επίσης μου βγάζει το στοιχείο του ευτράπελου ( Act Like a 3 Year Old – Oval Lady intro)  που θεωρώ πολύ σημαντικό στοιχείο στη μουσική.

Εν κατακλείδι, αυτό που βγαίνει από την ακρόαση, είναι ότι ο δίσκος δημιουργήθηκε με όρεξη και γέλιο, κάτι που περνά σε μένα σαν ακροατή, και παραδόξως παρά το ότι καμιά φορά μπορεί να περνά αέρινα αλλά όχι αδιάφορα, με προσεκτική ακρόαση έχει να δώσει πολλά..

Υ.Γ.1) Σίγουρα θα παρακολουθώ πιο στενά τους καταπληκτικούς Βασίλη Καλιστρίδη και Βαγγέλη Παρασκευαίδη.

Υ.Γ 2) Είτε χρησιμοποιήσετε την παραπάνω εντύπωση είτε μέρος αυτής, τον δίσκο δώστε τον σε κάποιον που δεν τον έχει, εγώ τον αγόρασα κι απολαμβάνω!

Γιώργος Χαλκιάς – 34 ετών. Κοντραμπασίστας.

Ορίστε λοιπόν η κριτική μου για το άλμπουμ σας. (μου βγήκε πιο εύκολα στα Αγγλικά)

Sounds like Frank Zappa and Tom Jobim having a chat over cocktails.

Να ‘στε καλά να κάνετε μουσικάρες.

Γιάννης – 30 ετών. Ηλεκτρολόγος/Μηχανικός

Ωραία δουλειά, διασκεδαστική, από βιρτουόζους μουσικούς με “σωστές” επιρροές και out of the box μουσικά “παιχνιδίσματα”. Σίγουρα κάτι που θα ήθελα να ξανακούσω πιο προσεκτικά!

Μηνάς Βακαλούδης – 20 ετών. Μουσικός.

Ακούγοντας ένα νέο δίσκο, προσπαθούμε να παρομοιάσουμε τους νέους ήχους με άλλους, που έχουμε ήδη ακούσει και αγαπήσει (ή και όχι). Έτσι λοιπόν, ακούγοντας το δίσκο των Good Demons, το μυαλό μου πήγε μεταξύ άλλων, στους Gong και στους Point Two (σαφώς πιο ηλεκτρικό βέβαια). Όμως τελικά, πέρα από το κατά πόσο παραπέμπει σε μουσικές που μας αρέσουν, πρέπει να εξετάζουμε και την αυθεντικότητα ενός δίσκου. Κι αυτό είναι το χαρακτηριστικό που κέρδισε το σεβασμό μου. Περίπλοκες μεν συνθέσεις, χωρίς όμως να χαρακτηρίζονται από επιτήδευση και επιδειξιομανία. Ώριμοι μουσικοί, που συνθέτουν κι ερμηνεύουν ενδιαφέρουσα και ταξιδευτική, θα έλεγα, μουσική.

Όσον αφορά στην ηχογράφηση και την παραγωγή, φαίνεται να δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στις λεπτομέρειες που ακούγονται ανά διαστήματα σε όλα τα κομμάτια και δίνουν το κάτι παραπάνω στο τελικό αποτέλεσμα. Επίσης, βρέθηκε πιστεύω η χρυσή τομή ανάμεσα στο vintage και το μοντέρνο ήχο.

Εκτίμησα ιδιαίτερα την κίνηση του συγκροτήματος να δώσει το δίσκο σε όσους μπουν στον «κόπο» να τον ακούσουν και να γράψουν κάτι γι’ αυτόν. Εξέλαβα μια δημιουργική διάθεση και μια πρωτοτυπία που ξεφεύγει από τα πλαίσια της μουσικής.

Το… πειραγμένο μπλουζ (νούμερο 7 στο δίσκο) μου έφερε στο νου τους Aristocrats και συγκεκριμένα την τρελή και παιχνιδιάρικη διάθεση του Guthrie Govan. Αυτό όμως που με ταξίδεψε περισσότερο ήταν το “Yellow Ballett”. Ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει αυτός ο δίσκος!

Σε μια δύσκολη περίοδο για τη μουσική, είναι σημαντικό κι ελπιδοφόρο να βλέπουμε ανθρώπους να αγαπούν και να επενδύουν σε τέτοια είδη μουσικής που ξεφεύγουν από το τετριμμένο. Ελπίζω πως οι Good Demons θα συνεχίσουν να γράφουν, να παίζουν και τελικά να μοιράζονται τη μουσική τους.

Αφοσίωση, μεράκι και δημιουργικότητα είναι μερικά από τα πράγματα που πήρα από αυτό το δίσκο. Εκτός βέβαια από τη μαγεία των συνθέσεων αυτή καθ’ αυτή!

Η συγκεκριμένη κριτική είχε δημοσιευτεί στο jazzbluesrock.gr, ως επίσημη δισκοκριτική, μέσα στα πλαίσια του διαγωνισμού μας.   http://www.jazzbluesrock.gr/reviews-Good_Demons_Good_Demons_2669

Categories: Uncategorized

Why Jazz is important in 2015 Η ΤΕΧΝΗ, ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ, Ο ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ