Michael Evdemon

TENSION & RELEASE ΚΑΙ Η MAINSTREAM ΜΟΥΣΙΚΗ

Υπάρχει ένας όρος που χρησιμοποιείτε στην τέχνη του αυτοσχεδιασμού: Tension and release. Είναι κάτι που προσπαθώ να χρησιμοποιώ όταν αυτοσχεδιάζω στο μπάσο. Tension, μπορείς να δημιουργήσεις χρησιμοποιώντας την παραφωνία, την επανάληψη, τις δυναμικές, τον ρυθμό κτλ. Στο τετράχορδο μπάσο δεν έχω μεγάλη έκταση και επίσης η νότα δεν έχει το ίδιο sustain (διατήρηση της διάρκειας της νότας), όπως η κιθάρα ή το σαξόφωνο. Έτσι για να δημιουργήσω tension συνήθως χρησιμοποιώ «πικάντικες» νότες αλλά κυρίως μικρές σε διάρκεια. Παίζω γρήγορες φράσεις ή ρυθμικά επαναλαμβανόμενα μοτίβα τα οποία όταν «λυθούν» σε κάτι μελωδικό και «ήρεμο» ρυθμικό δημιουργείτε το release. Έτσι πολλές φορές ένα σόλο μπορεί να αποκτά ενδιαφέρον. Στο παρακάτω βίντεο θα δείτε ότι αυτός ο όρος, στην μοντέρνα mainstream μουσική έχει αντικατασταθεί από το καυλώστε και χύστε (tension and release).

https://www.youtube.com/watch?v=GO4xCfGO-XU

Συγχωρέστε μου την ακατέργαστη γλώσσα αλλά μόλις το δείτε θα καταλάβετε τι εννοώ. Η μουσική λοιπόν σήμερα αφορά και προσπαθεί να εξιτάρει ΜΟΝΟ τις αρχέγονες περιοχές του εγκεφάλου. Το ένστικτο της καύλας… διότι η μουσική πλέον έχει άλλο ρόλο. Όχι να εξιτάρει την υψηλή διανόηση αλλά απλώς να καυλώσει. Και βέβαια δεν είναι η μουσική που το προκαλεί αλλά το βίντεο, οπότε ουσιαστικά έχουμε μία αστεία μουσική επένδυση για κάτι το οποίο όταν ήμουν πιτσιρικάς θεωρείτο soft porn!

Δεν υπήρχε παλιότερα? Ναι, πάντοτε το σεξ ήταν προϊόν ή υποπροϊόν της μουσικής αλλά όχι σε αυτό το βαθμό! Είναι κακό? Πραγματικά δεν ξέρω. Σίγουρα ο κόσμος έχει ανάγκη από απλή διασκέδαση. Δεν θα κρίνω τις ανάγκες των πολλών, γιατί και εγώ έχω πολλές φορές την ανάγκη να παρακολουθήσω κάτι για να «ξεκουραστώ». Μήπως είμαι “out of date”? Μπορεί αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να θεωρήσω το αριστοτεχνικά καυλωτικό κούνημα του κώλου, τέχνη. Πχ η Lady Gaga θεωρεί ότι αντιπροσωπεύει την νέα pop art. Βέβαια χρειάζεται την τεχνική του αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί κομμάτι της τέχνης που ονομάζεται μουσική.

Τι θέλω τότε? Απλώς θέλω να υπάρχει και το άλλο. Η ψυχική έκφραση με σκοπό να «ερεθιστούν» υψηλοτέρα στρώματα διανόησης του εγκεφάλου. Θέλω να μην θεωρείτε ο κώλος ως το mainstream. Θέλω ο κώλος να φορά το κρεβάτι του καθενός. Θέλω η μανία του ανθρώπου να βλέπει μέσα από κλειδαρότρυπες να αφορά το πορνό, την τσόντα και το σεξ αλλά ΌΧΙ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ. Δεν θέλω να βλέπω τραγουδίστριες ντυμένες σαν pornstars που χορεύουν σαν strippers. Δεν θέλω εταιρείες να βγάζουν λεφτά από κουνήματα κώλου. Υπάρχει άλλη βιομηχανία που ασχολείται με αυτό. Θέλω να ολοκληρωθεί ο κύκλος της μουσικής του κώλου (φαντάζομαι όταν πλέον στα βίντεο οι τραγουδίστριες θα βάζουν αντικείμενα στον πρωκτό τους), να φτάσει στο pick της μαλακίας αυτή η μόδα και να σταματήσουμε να θεοποιούμε το υπερεκτιμημένο σεξ!

Θέλω να ακούω «ελαφριά» μουσική αλλά με κάποιο στοίχο που να εκφράζει κάτι από την ανθρώπινη κατάσταση. Αλλά όχι την ανθρώπινη κατάσταση μονίμως στα τέσσερα. Θέλω να μπορεί να υπάρχει και το άλλο. Βέβαια… υπάρχει. Αλλά σε πολύ μικρό βαθμό και σε επίπεδο underground και εναλλακτικού. Δηλαδή φτάσαμε να λέμε το νορμάλ τραγούδι εναλλακτικό επειδή η Miley Cyrus αποφάσισε να γίνει χειρότερη από την Madonna και την Gaga!

Όσο για τον αυτοσχεδιασμό? Θέλω να μπορώ να τον υπηρετώ με λίγο περισσότερο κόσμο στο κοινό. Θέλω να ανέβει το mainstream επίπεδο ώστε ο αυτοσχεδιασμός να μην θεωρείτε «ανωμαλία».

Σίγουρα το θέμα σηκώνει τεράστια ανάλυση και βαθιά κουβέντα… αλλά σκεφτείτε απλά και ωραία ότι το παρακάτω βίντεο ήταν κάποτε mainstream!

https://www.youtube.com/watch?v=cddQn1mZRfI

Το προτιμώ! Προτιμώ και υποστηρίζω την εξέλιξη στην μουσική αλλά όχι από τους Genesis στην Jlo. Το θεωρώ απλώς «πισωγύρισμα». Εντάξει ένα παράδειγμα έδωσα και σίγουρα υπάρχουν και τώρα καλά pop τραγούδια… αλλά αυτός ο καταιγισμός και η μόδα του κώλου… απλώς με τσαντίζει! Θεωρώ ότι το γενικότερο επίπεδο προβολής της απλής διασκέδασης επηρεάζει άμεσα και την προοπτική της πιο «ιδιαίτερης» μουσικής. Αν ο κώλος είναι παντού στα μέσα, τότε η «ποιοτική» ή εναλλακτική μουσική ή πείτε όπως θέλετε την μουσική που αφορά τους λίγους, θα χαθεί στο περιθώριο και οι καλλιτέχνες που θα θέλουν να δημιουργήσουν τέχνη μέσω της μουσικής, τελικά θα γευτούν τα «παράγωγα» των κώλων αυτών. (Παράγωγο προϊόν στα χρηματοοικονομικά ονομάζεται ένα συμβόλαιο, η αξία του οποίου εξαρτάται από την αξία κάποιου άλλου βασικότερου προϊόντος.)

Στο επόμενο βίντεο θα δείτε και θα ακούσετε το tension and release αλλά με μουσικούς όρους. Παίξιμο υπερβατικό από έναν τυφλό! Αν το παρακάτω βίντεο δεν σας «κάνει» τίποτα, αν δεν σας δημιουργήσει το οτιδήποτε στον ψυχισμό σας τότε προσπεράστε το κείμενο και αδιαφορήστε για τα λεγόμενά μου.

https://www.youtube.com/watch?v=ikHI7_PMFNc

Αν πάλι νιώσετε «κάτι» τότε θα έχουμε επικοινωνήσει με κάποιο μαγικό τρόπο και θα έχουμε συνδεθεί συναισθηματικά με κάτι το οποίο δεν είναι τόσο «κοινό» και απλό, όπως το να πηδηχτούμε στις τουαλέτες. Θα έχουμε καταφέρει κάτι υπερβατικό! Το να καταφέρουμε να «ενωθούμε» μέσα από ένα κοινό αίσθημα το οποίο φιλτράρετε από τις ξεχωριστές εμπειρίες μας και τις προσωπικότητές μας δεν είναι προτιμότερο από το να ανταλλάξουμε απλώς υγρά?

Η μουσική δεν αποσκοπεί σε αυτές τις «συναισθηματικές», μη σαρκικές εμπειρίες?

https://www.youtube.com/watch?v=tguu4m38U78

Categories: Uncategorized

ΠΕΡΙ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ